เนื้อหา

คำที่ใช้
โอกาสที่ใช้
รูป
ลักษณะนามสำหรับพระภิกษุสงฆ์
อาราธนา
ขอเชิญ
เจริญพระพุทธมนต์
สวดมนต์
ภัตตาหาร
อาหาร
ประเคน
ยกของ(ด้วยมือ)ให้พระ
ฉัน
กิน
ถวาย
มอบให้
เครื่องไทยธรรม
ของถวายพระ, ของทำบุญต่าง ๆ
อนุโมทนา
ยินดีด้วย
อาสนะ, อาสน์สงฆ์
ที่นั่ง
ธรรมาสน์
ที่แสดงธรรม
เสนาสนะ
สถานที่ที่ภิกษุใช้
จำวัด
นอน
สรง
อาบน้ำ
มรณภาพ
ตาย
ปลงผม
โกนผม
กุฏิ
เรือนพักในวัด
จำพรรษ
อยู่ประจำวัด
อุปสมบท
บวช (บวชเป็นพระภิกษุ)
บรรพชา
บวช (บวชเป็นสามเณร)
ลาสิกขา
สึก
คิลานเภสัช
ยารักษาโรค
ลิขิต
จดหมาย
ครองผ้า
แต่งตัว
ถวายอดิเรก
กล่าวบทอวยพรพระมหากษัตริย์
บิณฑบาต
รับของใส่บาตร
ปลงอาบัติ
แจ้งความผิดให้ทราบ
ปัจจัย
เงิน
ทำวัตร
สวดมนต์
เผดียงสงฆ์
แจ้งให้สงฆ์ทราบ
สุผ้า
ซักผ้า, ย้อมผ้า
อาพาธ
ป่วย

หมวดสุภาพสำหรับคนทั่วไป
คำสุภาพมีลักษณะดังต่อไปนี้
1. ไม่เป็นคำห้วนหรือคำกระด้าง  ฟังดูเหมือนไม่แสดงความเคารพ เช่น พูดคำอุทาน โว้ย
    หา  เอ เป็นต้น  หรือคำพูดสั้นๆ ห้วนๆ เช่น  เปล่า  ไม่มี  ไม่ใช่  เป็นต้น
2. ไม่เป็นคำหยาบ  ฟังดูแล้วไม่ไพเราะ  เช่น  มึง  กู  อ้าย  อี  อ้ายนั่น  อ้ายนี่  เป็นต้น
3. ไม่เป็นคำพูดที่มีความหมายหยาบหรือเปรียบเทียบกับของหยาบ เช่น  ตีน
4.  ไม่เป็นคำผวน คือคำที่เมื่อกลับคำแล้วความหมายหยาบคาย เช่น เห็นควรด้วย
        การใช้ถ้อยคำสุภาพสำหรับบุคคลทั่วไป
จะต้องรู้จักเลือกใช้ให้เหมาะสมกับ กาลเทศะและบุคคล โดยคำนึงถึงฐานะ ความสัมพันธ์ที่มีอยู่ การใช้ถ้อยคำสุภาพสำหรับบุคคลทั่วไปควรปฏิบัติ ดังนี้
1. ใช้คำสรรพนามที่แสดงความสุภาพ เช่น คุณ ผม ดิฉัน กระผม
2. ใช้คำขยายเพื่อให้สุภาพ เช่นคำว่า กรุณา ขอโทษ โปรด อนุเคราะห์ เป็นต้น
 3. ใช้คำลงท้ายหรือคำเรียกขานทุกครั้งที่จบคำถามหรือคำตอบคำเหล่านี้ เช่นคำว่า ครับ ค่ะ
4. ไม่เป็นคำหยาบ เช่น ขี้ เยี่ยว อ้าย อี ควรใช้คำว่า อุจจาระ ปัสสาวะ สิ่งนี้ สิ่งนั้น เป็นต้น

5. ไม่เป็นคำผวน คือ คำที่พูดกลับเสียงเดิมแล้วเป็นคำที่ไม่สุภาพ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น